دودکشها وتهویه فضا

- طراحی و مساحت دودکش باید به گونه ای باشد که در آن جریان لازم برای انتقال همه گازهای حاصل ازاحتراق به هوای خارج از ساختمان ایجاد شود.
- سیستم دودکش باید به گونه ای طراحی و ساخت شود که عمل احتراق در دستگاه با سوخت مایع یا گاز طبق توصیه سازنده دستگاه در شرایط ایمنی و اطمینان بخش انجام گیرد.
- سیستم دودکش باید از نقطه اتصال به دستگاه یا کلاهک تعادل تا انتهای آن درخارج از ساختمان به صورت یک سیستم به هم پیوسته و درزبندی شده باشد و از هیچ نقطه آن گازهای حاصل احتراق به داخل فضاهای ساختمان نشت نکند.
- سیستم دودکش باید در برابر ضربات فیزیکی و صدمات خارجی مقاوم باشد.
- لوله ‌رابط‌ دودکش قائم باید با بست ها و تکیه گاههای مناسب برای تحمل وزن و دمای کار دودکش درمحل خودثابت شود.
- هیچ یک از اجزای سیستم دودکش نباید از داخل کانال هوا یا پلونوم های آن عبورکند.
در هر قسمت از فضاهای ساختمان که در اشغال و تصرف انسان باشد و تعویض هوای مورد نیاز با تهویه طبیعی ممکن باشد تعویض هوای طبیعی باید پیش بینی شود و تعویض هوای مکانیکی لازم نیست .
تعویض هوا طبیعی هر فضا باید از راه دهانه های باز یا بازشوی آن فضا به هوای بیرون از ساختمان از قبیل در و پنجره و دریچه شبکه و مانند آن صورت گیرد.
سطح بازشوی دهانه هر فضا به هوای خارج باید دست کم ۴ درصد سطح زیربنای آن فضا باشد که تعویض هوای طبیعی آن مورد نظر است.

الف- برای فضائی که دهانه بازشوی مستقیم به هوای بیرون ندارد باید از طریق فضای مجاور تهویه شود . دهانه بازشوی بدون مانع این دوفضا حداقل ۸ درصد سطح زیربنای فضای اصلی موردنیاز باشد به طوریکه نباید از ۲ مترمربع کمتر باشد. سطح دهانه بازشوی فضای مجاور به هوای بیرون باید برای سطح زیربنای کل دو فضا محاسبه و اندازه گیری شود.
ب- فضای واقع در زیرزمینی که تعویض هوای طبیعی آن مورد نظر باشد ممکن است از راه یک دهانه بازشوی قائم و یک دهانه بازشوی افقی به هوای بیرون مربوط شود دراین صورت عرض مفید فضای باز خارج که دهانه قائم به آن بازمیشود باید دست کم 1/5 برابر عمق بازشوی قائم باشد.