نکات اجرایی سیستم اعلان حریق



نصب آشکار سازهای دود در ساختمان های مسکونی 5 طبقه و بیشتر (از کف زمین) ساختمان های اداری، تجاری، خدمات عمومی، بیمارستان ها، درمانگاه ها و مراکز اجتماع در تمامی اتاق خواب ها و مناطق مجاور به آنها الزامی می باشد. در پلکان ها، آسانسور و چاه آسانسور نیز همچنین و شستی در مجاورت پله و جعبه آتش نشانی جایگذاری می گردد که در مقررات ملی 13-8-0-7 ذکر شده است.

آشکارسازهای دود علاوه بر باتری باید با استفاده از سیم های برق به انشعاب برق ساختمان نیز متصل باشد. آشکارسازهای دود باید به یکدیگر متصل بوده و زنگ هشدار آن ها در داخل اتاق های خواب قابل شنیدن باشد.
در مورد نوع سیم به کار رفته در مدارات اعلام حریق در مقررات ملی ایران صراحتی وجود ندارد را لازم دانسته اند. shield کابل ،BS ولی بعضی از استانداردهای جهانی مانند توصیه می شود در انتهای لوله وارده به آشکارساز و سایر تجهیزات اعلام حریق از جعبه تقسیم استفاده گردد.

1- محل قرار گرفتن تابلوی اعلام حریق باید به گونه ای باشد که به هنگام حریق مأموران آتش نشانی بدون در خطر قرار گرفتن آن را رؤیت نمایند. بنابراین مجاورت درهای ورودی برای این محل توصیه می گردد.

2- استفاده از لوله فولادی برای سیستم اعلام حریق مطابق مقررات ضرورتی ندارد.

3- مراکز سیستم اعلام حریق باید از نوع تحت مراقبت دائم باشد، به گونه ای که عمل یکی از دتکتورها سبب بر هم خوردن تعادل مدار و در نتیجه اعلام حریق در آن مدار شود. قطعی یا بروز اتصالی در هر مدار باید به نحوی مطلوب ثبت و اعلام شود. بروز خرابی، از هر نوع، در یک مدار (زون) نباید سبب از کار افتادن سایر مدارها یا کل سیستم شود. هر مرکز باید به وسائل تأمین نیروی ایمنی مخصوص به خود (باطری) با کلیه لوازم و تعلقات مربوط، مانند دستگاه شارژ کننده و غیره، مجهز باشد تا سیستم در همه احوال آماده به کار باشد.

4- مرکز سیستم اعلام حریق باید در محلی که خارج از دسترس عموم است نصب شود و به طور شبانه روزی تحت مراقبت افراد کارآزموده باشد.

5- کلیه مدارهای سیستم اعلام حریق باید مستقل از سایر سیستم ها کشیده شود و فقط در مواردی که بین مرکز اعلام حریق و ایستگاه آتش نشانی ارتباط وجود دارد، می توان از مدارهای سیستم تلفن برای این منظور استفاده کرد. کلیه مقررات شرکت تلفن در این مورد باید رعایت شود.

6 - در ساختمان هایی که به سیستم اعلام حریق مجهز می شوند، علاوه بر محل های نصب انواع دتکتورها بر حسب ضرورت، در محل های زیر نیز باید دتکتور مناسب (دودی یا حرارتی) نصب شود:

الف) اتاق های ترانسفورماتور، اتاق های تابلوها (اتاق های برق)
ب) اتاق های مربوط به تأسیسات مکانیکی
ج) موتورخانه آسانسور و چاه آسانسور (مبحث 15 - آسانسورها و پله های برقی دیده می شود)
د) کریدورها و راه پله ها
ه) اتاق مرکز تلفن و سیستم های جریان ضعیف

7- وسائل صوتی اعلام حریق (آژیر، بوق، زنگ و نظایر آن) باید از انواعی باشند و نیز محل نصب آنها در فضاهای عمومی ساختمان باید به نحوی انتخاب شود که هنگام بروز حریق، صدای آنها به سهولت در دورترین نقاط ساختمان قابل شنیدن باشد.