قسمت دوم
ولی ببینیم مهندسی در ایران چیست و مهندس کیست
در ایران از زمان های قدیم افرادی وجود داشته اند که در زمینه معماری و ساختمان متخصصان ارزشمندی بوده اند و آثار با شکوهی در طول تاریخ از خود به جای گذاشته اند که اکنون نیز موجود است.
بعد از اسلام در ایران ساختمان هائی مانند مساجد و قصر ها و پل ها ساخته شده است که حکایت از آن می کند که که درک معماری و احاطه بر هندسه و اندازه گیری و شناخت مواد و مصالح در افراد طراح و سازنده وجود داشته است و همچنین در کارهای صنایع دستی وضعیت به همین ترتیب بوده است.
یک قرن پیش قصد بر این بود که حرم حضرت رضا (ع) در مشهد چراغانی گردد در سراسر ایران زمین یک مهندس برق و یا یک فرد آشنا به امور برق وجود نداشت، از این رو از شخصی به نام حیدرخان عمواوغلی که مسلمان بوده و در روسیه دوره برق را گذرانده بود دعوت به عمل آمد که کار برق رسانی حرم را به انجام رساند.
بعد ها کلّیه امور مهندسی از قبیل احداث راه آهن، ایجاد سیلو ها، راهسازی، ایجاد ساختمان های جدید و پل سازی و غیره با کمک کارشناسان و مهندسین خارجی انجام گرفت، چون غرب زود تر به تکنولوژی دست یافته بود و دارای دانش و تجربه کافی در این زمینه بود، شاید قول تیبورمنده صحیح باشد که گفته است:
" تمدن های بزرگ که به تکنولوژی در زمینه شهرنشینی دست یافته اند فقط در ناحیه ای از کره زمین که سرد است و میان دو مدار راس الجی و راس السرطان واقع است استقرار پذیرفته است".
پس به این موضوع می رسیم که تکنولوژی و دانش فنی به وسیله غرب به وجود آمده و ما بایستی در مرحله اول آن را کاملا فرا بگیریم و سپس موازی آن در جهت توسعه و تکامل آن حرکت نمائیم.
ولی چه زمانی در آینده و چگونه می خواهیم به آنها برسیم؟ چه بایدمان کرد؟ آیا همچنان که بوده ایم باید مصرف کننده باقی بمانیم؟ باید درهای زندگی را بر روی تکنولوژی و صنعت ببندیم‼
